Wij doen ook maar wat. Maar door het te doen leer je. De tuin ligt er dit jaar anders bij dan we hadden gehoopt. Overvloedig oogsten staat niet op de planning helaas.
Het was een bijzonder jaar, op zijn zachtst gezegd. Van zompende tuinlaarzen met emmers vol slakken tot droge dagen waar de zon zijn kans kreeg om te schroeien en soms zelfs te verdorren.
Oogsten die mislukt zijn, oogsten die zich deels weer herpakt hebben en oogsten die ons verrassen.
O ja, dat is waar. Wij hebben het niet in de hand.
Misschien maar goed dat we weer even op de plaats zijn gezet. Als mens, bedoel ik dan.
We zijn met het gezin een poosje weg geweest en dat was goed. De bergen in. Met metershoge dennenbossen en rotspartijen die je als mens heel nietig doet voelen. Adembenemend. Soms angstaanjagend.
Maar het maakt het ook minder zwaar.
De wereld is er al langer. Jaren van ecosystemen die verschillende klimaat golven hebben meegemaakt en veel meer gezien hebben dan we ons kunnen voorstellen.
We mogen een poosje meedraaien met deze Schepping die er al eeuwen is. Hoe fantastisch is dat?
We hebben het niet in de hand, maar we hoeven het ook niet te dragen.
Ja, de natuur gaat achteruit en wij hebben dat veroorzaakt. Het is triest om te zien hoe er grote delen van die prachtige bossen worden gekapt voor geld en macht en hoe het leefgebied van dieren steeds meer wordt bedreigd.
En ja, er lijkt elke dag een oorlog bij te komen, want we weten niet meer wat liefde is. En de prijzen in de supermarkt gaan waarschijnlijk weer stijgen en het leven wordt steeds maar duurder.
Maar je hoeft alleen maar even de natuur in om te beseffen dat het wonderlijk is dat we mogen meedraaien in dit ecosysteem van genade.
Er wordt voor ons gezorgd.
En tegenslag zorgt er doorgaans voor dat we beter kunnen waarderen wat er wel is.
Zo’n bergklim of een wandeling in de stikhitte is pas de moeite waard als je hem daadwerkelijk hebt gemaakt en je uitkijkt over vergezichten, je jezelf hebt uitgedaagd en je grenzen hebt verlegd.
De tuin ligt er misschien niet bij zoals we gedroomd hadden. En het werk wat we in de tuin hebben gedaan weegt niet op tegen de oogst die er van af komt. Maar wat een prachtig werk. Wat een prachtig kunstwerk.
We zijn slechts deel ervan. Wat een genade.
We kijken nu alweer uit naar volgend jaar, nieuwe ronde nieuwe kansen. Maar eerst nog genieten van wat er dit jaar nog meer geoogst mag worden. En hard werken. Met goede moed.
Ben en Anika
Job 38
Reactie plaatsen
Reacties
Hoi Anika en Ben, wat een mooi verslag van jullie ervaringen en gedachten daarover in de vakantie! en niet te vergeten de foto's in de app waarbij we ook een indruk kregen van de omgeving waar jullie verbleven. Fijn dat jullie weer terug zijn